Drivers’ “Day of Rage” in Baku tərcüməsi - Bakıda sürücülərin “qəzəb günü” translation

This article appeared almost two weeks ago on the website of the opposition newspaper, Azadlıq. Taxi drivers are ubiquitous in Baku and the revenue that they generate supports many thousands of otherwise impoverished families in Baku. As is the case in many former Soviet countries, many taxi drivers that I met had advanced degrees in engineering and other technical fields but after the collapse of socialism their skills were devalued in favor of “modern” technocrats from Europe and the United States. With their jobs gone many men have turned to the only means of producing income at their disposal: their Soviet-era cars. The fact that so many drivers showed up to a demonstration signals to me that there are serious fractures in the social base that supports the Aliyev regime. It will be interesting to see how the government responds. I am uncertain about the portions highlighted in blue.

Bakıda sürücülərin “qəzəb günü” Yüzlərlə taksiçi Nəqliyyat Nazirliyinə yürüş etdi; nazirə istefa tələb olundu Nazirliyin sözçüsü sürücüləri aldatdı "Qanun bizlik deyil, göstəriş yuxarıdandır" Nəqliyyat Nazirliyi ilə Yol Polisinin lisenziyasız taksilərə qarşı başladıqları reydlərə qarşı sürücülər növbəti dəfə möhtəşəm aksiya keçirdilər. Ötən gün Nəqliyyat Nazirliyinin binası qarşısına toplaşan 500-ə yaxın sürücü qərarın ləğvini tələb edirdi. Qeyd edək ki, hazırda Bakıda qanuni taksi fəaliyyəti ilə məşğul olmaq üçün maşınların 2007-ci il və ondan sonrakı modellərinə icazə veriləcək. Telekanallar hanı? Saat 15-ə təyin olunan aksiya vaxtında başladı. Ancaq sürücülərdən əvvəl həmişə olduğu kimi əraziyə polislər gəlmişdi. Nəqliyyat Nazirliyi Yasamal rayonu ərazisində yerləşsə də ünvana Səbael Rayon Polis Idarəsinin işçiləri də cəlb edilmişdi. Nazirliyin qarşısındakı yolun o biri üzündə toplaşan sürücülərin qabağını polis kəsdi. Əvvəlcə onlara dağılışmağı məsləhət görən asayiş keşikçiləri dediklərinin heç bir faydası olmadığını gördülər.  “Biz çörək davası edirik, çörək istəyirik. Iki gündən bir gedib Çindən zir-zibil taksi gətirirlər. 50 manat plan qoyublar. Tutaq ki, razılaşıb işlədik, 50 manat onlara verdik, bəs evə nə aparaq? Uşaqlar acından ölməlidir?! Imkan versinlər işləyək də. Iş yeri açmırlar, beş-on manat çörək pulu qazananı da çörəksiz edirlər. Necə vergi ödəyiriksə, lisenziyanı da müəyyən etsinlər, ödəyək, ailəmizi saxlayaq da. Ziya Məmmədov istefa verməlidir. Camaatı incidirlər. Bu dəqiqə ölkənin 60 faizi taksi sürür. Taksini ləğv etsələr, bütün millət ayağa qalxacaq. Hərə ailəsində azı 4-5 nəfər saxlayır. Bir yerə yığanda gör nə qədər əhali ac qalacaq” - deyə, sürücülər etirazlarını bildirirlər. Hanı ictimaiyyətin ITV-si? Sürücülər telekanalların problemlərini işıqlandırmamalarından gileyləndilər: “Hanı vicdanlı, dəqiq, qərəzsiz ANS, hanı günü-gündən Azərbaycanın çiçəkləndiyini söyləyən AzTV, hanı 1 milyona yaxın iş yeri açıldığını söyləyən ATV? Hanı ”ictimaiyyətin” ITV-si? Niyə itiblər? Haradadılar? Hökumətin qoltuğunun altında oturmaqdansa, xalqın dərdinə şərik olmaq gərəkdir”. “Istefa”, “Azadlıq”,  “Ayı kababı yeyənlər bizim pulumuzdan əlini çəksin” Dəfələrlə polislər nazirliyə gedib məsələyə aydınlıq gətirməyin tərəfdarı olduqlarını bildirsələr də, sürücülər “Ziya Məmmədov özü gəlib bizə hər şeyi izah etsin” cavabını verdilər. Belə bir şeyin mümkün olmadığını görəndə isə taksi sürücüləri “Istefa” şüarını səsləndirməyə başladılar. Bundan sonra isə hadisə yerində olan 100-dən çox polis əməkdaşının etirazçılara münasibəti kəskinləşdi. Polisin dubinkası işə düşdü. Onlar sürücüləri ərazidən uzaqlaşdırmaq istəsələr də, bunun faydası olmadı. Əksinə yollarda tıxac yarandı. Sürücülər “Azadlıq” və “Ayı kababı yeyənlər bizim pulumuzdan əlini çəksin” şüarlarını səsləndirməyə başladılar. “Azadlıq” şüarını polislər səsgücləndirici ilə batırmaq istəsə də, bunun da faydası olmadı. Əsəblərini cilovlaya bilməyən asayiş keşikçiləri sonda bir neçə nəfəri döydü, yaralananları və fəalları polis maşınına basaraq aparmaq istəyəndə isə sürücülər buna mane oldular. Bir neçə cəhddən sonra 3 nəfəri həbs edib naməlum istiqamətə apardılar. Vəziyyətin acınacaqlı olduğunu görən polislər nazirliyin mətbuat xidmətinin rəhbəri Namiq Həsənovla görüşmək üçün taksi sürücülərindən 10 nəfər nümayəndə seçilməsini xahiş etdi. Ancaq nazirliyə onlardan üçü buraxıldı. Görüşə gedən yoldaşlarını etirazçılar yolun o biri hissəsində gözləməyə başladılar. Etirazçıların qarşısında çəpər kimi dayanan polislər onları yola çıxmağa qoymurdu. Namiq Həsənovun ikibaşlı oyunu Təxminən yarım saatdan sonra sürücülər bir az yaxşı əhval-ruhiyyə ilə geri qayıtdılar: “Namiq Həsənovla görüşdük. Deyir ki, iki gün vaxt verin, nazirlə danışım, özüm televiziya vasitəsilə sizə xəbər verəcəm. Deyir, bu qanun bizlik deyil, göstəriş yuxarıdandır”. Sürücülər nazirliyin məlumatının yalan olduğunu dilə gətirdilər. Sabahsa (bu gün - red.) yenidən aksiya keçirməyə qərar verdilər. Sürücülər necə düşünüdülərsə, elə də oldu. Namiq Həsənov sürücülərə dediyi sözün tam əksini “Azadlıq” radiosuna açıqlamasında bildirdi. Hətta sürücülərin aksiyaları davamlı olsa belə, bunun verilən qərarı dəyişməyəcəyini vurğuladı. O qeyd etdi ki, Nəqliyyat Nazirliyi ilə Yol Polisinin lisenziyasız taksilərə qarşı başladıqları reydlər bundan sonra da davam etdiriləcək: “Taksi sürücüləri yalnız lisenziya alandan sonra fəaliyyət göstərə bilərlər. Kimlərin ki, maşını standartlara uyğun deyil gedib ‘London taksiləri’ndən götürə bilərlər və ya ağ rəngli, istehsal müddəti 5 ildən aşağı olmayan maşınla lisenziya alandan sonra fəaliyyət göstərə bilərlər. Qanun qarşısında hamı bərabərdir, əgər biz qanunsuz fəaliyyətə icazə versək, belə çıxır ki, Nəqliyyat Nazirliyinin özü qanunsuz işlə məşğuldur”. Namiq Həsənov deyir ki, bundan sonra taksi xidməti göstərmək istəyən fiziki şəxslər 150 manat ödəyib 5 illik lisenziya almalı, fərqlənmə nişanı, texniki və tibbi müayinəyə də hər ay 30 manata yaxın pul ödəməlidirlər. Bundan başqa, sürücü öz hesabına avtomobilə naviqasiya sistemi və sayğac quraşdırmalıdır.

Drivers’ “Day of Rage” in Baku Hundreds of taxi drivers marched to the Transportation Ministry demanding the resignation of the minister The ministry’s spokesperson deceived the drivers “The law isn’t ours, it’s an order from above” Drivers once again staged a massive action against raids begun by the Transportation Ministry and the Road Police against unlicensed taxis. Yesterday nearly 500 drivers gathering in front of the Transportation Ministry building demanded a repeal of the ordinance. Currently in order operate a legal taxi business permission is only given to cars made in 2007 or later. Where are the television channels? The action, which was set to begin at 3, began on time. As always, the police had come to the area before the drivers. Even though the Transportation Ministry is located in the Yasamal neighborhood police from Səbael had been called in. The police cut in front of the drivers who were gathering at one end of the road across from the ministry. Beforehand, they were not given the benefit of being told to disperse by the peace officers. “We are fighting for bread, we want bread. In two days they go and bring a crappy taxi from China. They have put forward a 50 manat plan. Let’s say we agreed and gave them 50 manat, then what would we bring home? Should our children die of hunger?! Let them give us a chance and we would work. They’re not opening workplaces, they’re turning the people who earn 5 or 10 manat into paupers. However we pay taxes, let them define the license, if we pay we still have to take care of our families. Ziya Məmmədov must give his resignation. They are torturing the people. At this moment 60 per cent of the country drives taxis. If they destroy taxis, the entire nation will stand up. Everyone is taking care of at least 4 or 5 people in his family. When we gather in one place you’ll see how much of the population will stay hungry,” said the divers in their protest. Where is the public’s public television (ITV)? The drivers complained about television channels not shedding light on their problems: “Where is the honest, precise, and unbiased ANS, where is AzTV which talks day after day about Azerbaijan’s flourishing, where are the nearly one million jobs that have opened that ATV talks about? Where is the “public’s” public television? Why have they disappeared? Where are they? If they are in bed with the government then they are accomplices in the people’s sorrow. “Resign”, “Freedom”, “Bear kebab eaters keep your hands off our money” Even though police came repeatedly to the ministry and declared that they supported clarifying the problem, the drivers answered that “Ziya Məmmədov himself should come and explain everything to us.” However, when they saw that something like this was not possible the taxi drivers began to shout the slogan “Resign”. After this the cooperative relationship between the demonstrators and the more than 100 police in the protest location intensified. The police clubs started trouble. Even though they wanted to move the drivers away from the area it was no use. Instead it created a traffic jam in the streets. The drivers began to shout the slogans “Freedom” and “Bear kebab eaters keep your hands off our money.” Even though the police wanted to drown out the chants of “Freedom” with loudspeakers this was also no use. Peace officers who were unable to control their tempers ultimately beat several people and when they wanted to put wounded and aggressive demonstrators in police cars by shoving them the drivers prevented it. After several attempts 3 people were arrested and were taken in an unknown direction. Seeing the infuriated condition of the crowd, the police requested that 10 people be chosen from the taxi drivers as representatives to meet with the leader of the ministry’s information service, Namiq Həsənov. Only three of them were allowed into the ministry. The protesters began to wait on the other part of the road for their comrades who were going to the meeting. The police stood against the protestors like a fence and stopped them from leaving to the road. Namiq Həsənov’s twofaced game Approximately half an hour later the drivers returned in good spirits: “We met with Namiq Həsənov. He says give him two days, let me talk with the minister and I will personally communicate with you on television. He says this law isn’t ours, it’s an order from above.” The drivers said that the message from the ministry is a lie. They decided to undertake another demonstration tomorrow. However the drivers felt, they still did it. Namiq Həsənov announced the exact opposite of what he said to the drivers in his explanation to “Azadlıq” radio. Even if the drivers’ demonstrations are ongoing, he underlined the fact that the decision is not to going to change. He stated that the raids begun by the Transportation Ministry with the Road Police against unlicensed taxis will be continued: “Only after taxi drivers get a license will they be able to operate. Whoever goes and takes a car from ‘London taxis’ that is not up to standard or a white car note made less than 5 years ago can operate after getting a license. Everyone is equal before the law, if we gave permission to illegal activities it would mean that the Transportation Ministry itself is engaging in illegal matters. Namiq Həsənov says that after this, individuals who want to offer taxi services must pay 150 manat for a 5-year license and nearly 30 manat per month for a distinct emblem and technical and physical examinations. Moreover, with their own money, drivers must install a navigation system and a meter.

Artush and Zaur - Artuş və Zaur

Əli Əkbər’s 2009 novel, Artuş və Zaur, is a controversial work chronicling a gay love affair between an Azerbaijani and an Armenian.  Confronting two explosive topics in one novel garnered the author a great deal of attention, both in Azerbaijan’s small literary community and in the national media.  The entire text of his novel is available here.  I have translated the opening scene (p. 5).  Bayil is the site of an infamous prison.  I am uncertain about the portions highlighted in blue.

Dərdmənd etdin məni, ey dərdə dərman erməni, Olmuşam eşqin yolunda bəndəfərman erməni. Tiflis onu qızıl payızla, xəfif küləklə qarşıladı. Bakı-Tiflis qatarının dördüncü vaqonundan çirkli beton platformaya ayaq basan Zaur, gödəkcəsinin yaxalarını qaldıraraq, yüngülcə titrədi. Çantasını çiynindən asaraq, aşağı mərtəbəyə aparan geniş pilləkənlərə doğru addımladı. Hər dəfə bu şəhərə gələndə, qəribə ədviyyatlı kolbasa qoxusu dəyirdi burnuna. Bu gün də həmin qoxu, yağışlı havanın rayihəsi ilə qarışmışdı. Acar xaçapurisinə oxşayan günəşin zəif şüalarında buxarlanıb-buxarlanmamağa qərar verə bilməyən platformadakı kiçik gölməçələrdə siqaret kötükləri üzürdü. Kötüklər, dənizdə səmtini itirmiş ağ yelkənli gəmiləri xatırladırdı. Perronun damında sırayla düzülmüş qarğalar, həyasızcasına qışqırır, sanki qatardan düşənlərə gürcü dilinin qarğa dialektində “Xoş gəldin!” - deyirdilər. Zaurun yanından sürətlə üç ayaqlı it qaçıb getdi. Görünür arxa sağ ayağı qatar altında qalmışdı. Perronda dayanan qaraqabaq taksi sürücülərinin çoxu azərbaycanlılar idi. Onlar gürcü, rus, azərbaycan həm də nə üçünsə erməni dilində qatardan düşənlərə çox ucuz və keyfiyyətli taksi səyahəti vəd edirdilər. Konfrans təşkilatçıları onun dalınca maşın göndərməmişdilər. Əslində Zaurun buna ehtiyacı da yox idi. Çantası ağır olmadığına və qatarda yatıb yuxusunu aldığına görə, bir az piyada gəzmək, yarım ildir görmədiyi Tiflisə doyunca tamaşa etmək, şəhərlə mənəvi təmas qurmaq istəyirdi. Pilləkənlərə təzəcə addımını atmışdı ki, qaraçılar qabağını kəsərək azərbaycan dilində ondan pul istədilər. Zaur əsəbi halda on beş yaşlı qaraçı qızı əli ilə itələyərək deyindi: - Bakıdan sizin əlinizdən qaçmışam, burada da qabağımı kəsirsiniz. Sizin əlinizdən hara rədd olum gedim?! Zaur bu sözləri deyib becid-becid pilləkənləri düşməyə başladı. Həmən anda arxadan qaraçı qızın istehzalı və qəzəbli səsi eşidildi:  - Rədd ol get Bayıla! Zaur ayaq saxladı. Dönüb qıza baxdı. Sözlərinin, xəsis gəncə nə qədər təsir etdiyini görən qız, bərkdən gülür, Zaura acıq verirdi. Özünə oxşayan altı qaraçı qız da ona qoşulub gülüşür, Zaura dil göstərirdilər. Zaur onları nifrətlə süzdükdən sonra başını bulayaraq, pilləkənlərdən enməyə davam etdi. Qaraçı qızın sözlərində qorxunc, vahiməli nəsə vardı. Bu sözlər nə mənaya gəlirdi görəsən?! Bayıla getmək ona təklifmi olunurdu, yoxsa gedəcəyinə dair xəbərdarlıqmı aldı qızdan? Bəlkə də, qaraçı ona qarğış etmişdi... Başa düşmədi Zaur. Başa düşə də bilməzdi. Qaraçı qızın sözləri, nirvanaya çatmış buddist rahiblərin koanlarından fərqsiz idi. Bu cümlənin üstündə günlərcə gərək baş sındırsın, onun mənasını dərk etsin. Bu sözlər, Zaura ünvanlanan hikmətli tapmacaydı. Zaur birmənalı olaraq qaraçı qızın uzaqgörən və müdrik bir varlıq olduğuna qərar verdi. Son pilləni də düşəndən sonra, bir daha geriyə boylandı. Qaraçı dəstəsi gözə dəymirdi artıq. Qanı qaraldı.

You made me a mourner, oh cure for sorrow,  Armenian, I’ve been on the path of love commander of slaves, Armenian Tbilisi greeted him with a golden autumn and a gentle breeze. Putting his foot down on the dirty, concrete platform from the fourth car of the Baku-Tbilisi train, Zaur shivered slightly and pulled up the collar of his jacket. Hanging his bag from his shoulder, he stepped toward the wide staircase leading to the lower floor. Every time he came to this city, the smell of strangely spiced sausages burrowed into his nose. Today the same smell was mixed with the fragrance of rainy weather. Cigarette butts floated in small ponds on the platform, which the weak rays of a sun resembling an Adjarian khajapuri couldn’t decide whether or not to evaporate. The butts recalled ships with white sails lost at sea. Crows were placed in rows along the roof of the platform brazenly squawking as if they were saying “Welcome!” in a crow dialect of Georgian to the people descending from the train. A three-legged dog quickly ran by Zaur’s side. His right foot appeared and remained inside the train. Many of the drivers of the gloomy taxis stopping at the station were Azerbaijani.  They promised very cheap and high quality journeys in Georgian, Russian, Azerbaijani, and even Armenian to the passengers descending from the train.  The conference organizers had not sent a car for him.  Zaur actually had no need for this.  Because his bag wasn’t heavy and he had slept well on the train he wanted to walk a little, to look at the Tbilisi he hadn’t seen in half a year, to commune with the city spiritually.   No sooner had he stepped toward the stairs than gypsies cut him off and asked him in Azerbaijani for money.  Irritated, Zaur sharpened himself against the hand of a fifteen-year-old gypsy girl snarling: - I ran away from Baku to escape you and you stop me here too.  Where the hell can I go to get away from you?! After saying this Zaur quickly began to descend the stairs.  At the same moment he could hear the mocking and furious voice of the gypsy girl behind him: - Fuck off!  Go to Bayil! Zaur halted.  He turned and looked at the girl.  Seeing how much her words impacted the stingy young man, the girl laughed at the top of her lungs, infuriating Zaur.  The six other identical-looking gypsy girls joined her and laughed, sticking out their tongues at Zaur. Zaur shook his head after letting his contempt for them pass and continued down the stairs.  There had been something ominous and horrible in the words of the gypsy girl.  He wondered what meaning these words had?!  Was going to Bayil a suggestion or a warning from the girl?  He wondered if the gypsy had cursed him…  Zaur didn’t understand.  He couldn’t have understood.  The gypsy girl’s words were no different than the koans of Buddhist monks who have achieved nirvana.  Over the coming days the sentence would puzzle him and would be understood.  If only these words had not found Zaur with the wisdom directed to him.  Zaur simply decided that the gypsy girl had a far-sighted and prescient existence.  After descending from the last stair he looked back once more.  The cluster of gypsies were already out of sight.  His blood darkened.

Interview with Aslan İsmayılov English translation, part 2 - Aslan İsmayılov ilə müsahibə ingilis tərcüməsi, 2ci hissə

- Sizcə, bunun səbəbi nədir? Yəni, nədən gənclər daha çox şouya, konsertlərə maraq göstərirlər, amma ictimai-siyasi proseslərdə iştirak etmək istəmirlər? - Bu, Azərbaycan hakimiyyətinin yürütdüyü siyasətin nəticəsidir. Iyirmi il əvvəl belə deyildi. Indi daha çox mütilik, yaltaqlıq, əxlaqsızlıq müşahidə olunur, nəinki iyirmi il əvvəl. Hakimiyyət məqsədli şəkildə belə vəziyyət yaradıb. Çünki millətin müti, manqurt olmasını istəyir. Ona görə ki, belələrini idarə etmək asandır. Baxın, telekanalların hamısında şou gedir və insanlar məqsədli şəkildə əxlaqsızlığa sövq edilir. Televiziyalarda ictimai-siyasi proseslərin müzakirəsinə həsr olunmuş, hüquqi savadı artıran, maarifçilik xarakteri daşıyan bircə ciddi veriliş yoxdur. Hamısında ərə getmə, boşanma və s. bu kimi insanların əxlaqını pozan şoular nümayiş etdirilir. ABŞ artıq başa düşüb ki, demokratiyadan gözəl heç nə yoxdur - Amma hakimiyyətin baş ideoloqu Ramiz Mehdiyev də televiziyaları tənqid etdi... - Mənim bu məsələ ilə bağlı bir köşə yazım çıxmışdı. Həmin yazı facebook səhifəmdə yerləşdirilib. Sərlövhəsi belə idi: “Başa düşmürəm”. Doğrudan da mən başa düşmürəm ki, Ramiz Mehdiyev kimə şikayət edir? Axı bütün bunlar hamısı onun əlindədir. Məncə, bu, məsuliyyətdən yayınmaq cəhdindən başqa bir şey deyil. Mən çəkinmədən həqiqəti deyirəm. Və bəyan edirəm ki, nə iqtidardayam, nə də müxalifətdə. Mənim hər iki cəbhəyə iradım var. Indiyə qədər mətbuata açıqlamadığım bir məsələni diqqətinizə çatdırmaq istəyirəm. Allah rəhmət eləsin, mərhum Elmar Hüseynovla “Monitor”un ən güclü vaxtında bizim arzumuz var idi: Ictimai qurum yaratmaq. Bu qurumun qayəsi hakimiyyətə can atmaq deyil, istənilən hakimiyyətə müxalifətdə dayanmaq idi. Məqsədimiz yalnız milli maraqlara xidmət etmək idi. Təəssüf ki, bu arzumuzu reallaşdıra bilmədik. Amma mən özüm təklikdə bu mövqedəyəm. Mənim bu çıxışlarım vətəndaş mövqeyidir. Yeri gəlmişkən, bu fikirləri vəzifəlilər, hakimiyyətin dostları, varlı adamlar da danışır, amma gizli şəkildə. Mən isə bunu açıq şəkildə deyirəm. Istəyirəm, anlasınlar ki, bu siyasətlə, bu mövqe ilə ölkəni uçuruma aparırlar. Azərbaycanda “Ərəb baharı” yaşana bilər... - Hakimiyyət nümayəndələri isə iddia edir ki, ərəb ölkələrində baş verənlərin Azərbaycana heç bir təsiri yoxdur və ola da bilməz. Hakimiyyət niyə özünə bu qədər əmindir, sizcə?  - Əli Həsənovun, Siyavuş Novruzovun və digər iqtidar təmsilçilərinin “Ərəb ölkələrində baş verənlərin Azərbaycana aidiyyəti yoxdur, burda heç nə baş verməyəcək, boş şeylərdir” deməsi təsəllidən başqa bir şey deyil. Əslində bunu deyənlər ciddi şəkildə narahatdırlar, təlaş içindədirlər. Belə olmasa idi hakimiyyətin sözçüsü deputat Gülər Əhmədova “Azadlıq” radiosunda ciddi-cəhdlə hamıya sübut etməyə çalışmazdı ki, Liviya diktatoru Qəzzafi Ingiltərənin baş naziri Devid Kamerondan daha demokratik və müsbət adamdır. Özləri də görürlər ki, dünyanın düzəni dəyişir. Dünyada söz sahibi olan ABŞ artıq başa düşüb ki, demokratiyadan gözəl heç nə yoxdur. Ona görə də avtoritar ölkələrdə demokratikləşmə proseslərinə start verilib. Guya Mübarək ABŞ-la müttəfiq deyildi? Guya Mübarəkə nə deyirdilərsə eləmirdi? Sadəcə gördülər ki, demokratiyasız nə sabitlik, nə də inkişaf ola bilər. Ona görə də Mübarəki qurban verdilər. Azərbaycan iqtidarı yalnız və yalnız demokratik islahatlarla Mübarək hakimiyyətinin aqibətini yaşamaya bilər. Başqa heç bir yolla hakimiyyəti saxlamaq mümkün deyil. Mənim narahatlığım ondan irəli gəlir ki, Misirdə, Liviyada, Suriyada baş verən faciəvi hadisələr Azərbaycanda təkrarlana bilər. Hakimiyyət bunu başa düşməlidir. Mən əmin deyiləm ki, bu gün Ilham Əliyevə “ləbbeyk” deyən oliqarxlar kritik durumda onun yanında olacaqlar. Vəziyyət pisləşdikcə tək iqtidar-müxalifət qarşıdurması olmayacaq. Iqtidarın özündə bir neçə qüvvə əmələ gələcək ki, onların arasında da ölüm-dirim savaşı gedəcək. Və bu, Azərbaycanı fəlakətə aparacaq. Mən milli burjuaziyanı müdafiə edirəm - Aslan müəllim, Zülfüqarlı qardaşları ilə bağlı məsələ nə yerdədir?    -  Mənimlə bağlı müzakirələrdə fikir yürüdürlər ki, Aslan Ismayılov heç vaxt kasıbı müdafiə etməyib. Guya mən yalnız varlıları müdafiə edirəm. Hələ 2005-ci ildə Zülfüqarlı qardaşlarına vəkillik edəndə istintaqçılar iddia edirdi ki, Aslan Ismayılov bu şəxslərlə şərikdir. Guya onlara məxsus zavodun 30 faizi mənimdir. Hətta barəmdə cinayət işi başlayıb məni həbs etmək istəyirdilər. Indi də bəzi yerlərdə yazırlar ki, Aslan Ismayılov pula görə Zülfüqarlı qardaşlarını müdafiə edir. Xeyir, qətiyyən belə deyil. Facebook səhifəmdə yerləşdirdiyim bir çıxışım var. Həmin çıxışı 2005-ci ildə ANS telekanalında etmişəm. O zaman demişəm ki, sahibkarlıq sinfinin məhvi Azərbaycanı fəlakətə aparır. Baxın, bu gün Azərbaycan iqtisadiyyatı neftdən asılıdır. Büdcə təşkilatları neft gəlirləri hesabına saxlanılır. Sabah neft tükənsə, Azərbaycan iqtisadi fəlakətlə üzləşəcək. Heç maaşları verməyə pul olmayacaq. Bütün bu dediklərimin Zülfüqarlı qardaşları ilə bağlı məsələyə ona görə dəxli var ki, bu şəxslər milli burjuaziyanın ləyaqətli təmsilçiləridir və onlara qarşı bu addımlar əslində ölkə iqtisadiyyatını məhv etmək deməkdir. Mən məhz buna görə onlarla bağlı məsələni qabardıram. Bu adamlar işləməyi bacarırlar. Hara əl qoyublarsa, birinci olublar. “Poladtökmə”ni də, “Elektroştampı” da, “Xəzərboru”nu da birinci ediblər. Mən onları müdafiə edəndə heç “Xəzərboru” haqqında məlumatım yox idi. Yeri gəlmişkən, keçmiş SSRI məkanında belə bir zavod yoxdur. Bu zavodda istehsal edilən boruları biz qızıl qiymətinə Avropadan alırıq. Beləliklə, mən əslində milli burjuaziyanı müdafiə edirəm. Digər tərəfdən bu adamlar ləyaqətli adamlardır. Başqaları kimi onlar da “minin belimizə, hansı ləyaqətsizliyi deyirsiniz edək” düşüncəsində deyillər. Lakin hakimiyyətdə olan bir qrup adamın bir istəyi var: Heç kimdə pul olmamalıdır. Azərbaycanın idarə olunma prinsipi belədir: Pulu olan adam hakimiyyətin düşmənidir. Bu gün hakimiyyətdəki 3-5 oliqarx pulları bir əldə cəmləmək istəyir. Lakin bu pullar onların əlində qalsa, onda mən Aslan Ismayılov deyiləm. Müxalifət artıq bir təşkilatda birləşməlidir - Əminsiz ki, bu adamlar yığdıqları milyonları itirəcək? - Əminəm. Bu adamların bir yolu var: vəzifədən getmək. Qeyd edim ki, Putinin dostu Ilham Rəhimov bu yaxınlarda müsahibəsində dedi ki, Rusiyada vəzifədə olan bir nəfər də oliqarx yoxdur. Mən isə deyirəm: Azərbaycanda vəzifədə olmayan oliqarx yoxdur. Yeri gəlmişkən, mənim bu istiqamətdə təklifim var. Hesab edirəm ki, təcili olaraq, ən geci 2012-ci ildə Azərbaycanda növbədənkənar parlament seçkilərinə gedilməlidir. Ilham Əliyev azad və ədalətli seçkilərin qarantı olmalıdır. 2013-cü il prezident seçkiləri çox ağrılı seçki olacaq. Istər daxildən, istər xaricdən ölkədə aranı qarışdıracaqlar. Bu gün Azərbaycan artıq seçim qarşısındadır. Bu günə qədər hakimiyyət konyunktur balans siyasəti yürütməklə özünü qoruyurdu. Lakin artıq belə siyasət yerimir. Çünki Türkiyə bölgədə güc mərkəzinə çevrilib, ABŞ siyasətini dəyişib, Rusiyada hakimiyyətə Putin gəlir, əsas müttəfiqlərdən olan Israil dünyada təklənib. Artıq tələb qoyulur ki, mövqeyini açıq ifadə elə: Kimin yanındasan?! Ona görə də legitim parlament olmalıdır ki, Azərbaycanda prezident seçkilərində qarşıdurma yaranmasının önü alınsın. - Siz inanırsız ki, Ilham Əliyev islahatlara gedəcək? - Bu gün mən bu barədə qəti heç nə deyə bilmərəm. Amma 2005-ci ildə görüşüb söhbət edəndə mən ona inanırdım. Inandığıma görə 2010-cu ilə qədər onu səmimi şəkildə müdafiə etmişəm. Buna görə də sizlərin tənqidinə tuş gəlmişəm. Indisə islahat istəyib istəmədiyinə əmin deyiləm. Istəyirsə, indi fürsətdir. Müxalifət də artıq bir təşkilatda birləşməlidir. Mən hakimiyyətin yaratdığı “müxalifət” partiyalarını nəzərdə tutmuram, hansı ki, parlamentdə oturublar. Onlar müxalifət deyil. Əsasən tanıdığım AXCP, Müsavat və KXCP-dir. Bu partiyalar bir təşkilatda birləşməlidir.

- In your opinion, what is the reason for this? In other words, why do young people show a lot of interest in shows and concerts, and don’t want to participate in the public-political process? This is the result of the policy pursued by the Azerbaijani regime. Twenty years ago it wasn’t like this. Now you can witness a lot more obedience, servility, and immorality, from only twenty years ago. The regime intentionally created this condition. Because it wants the nation to be obedient and stupid. For it is easy to govern people like this. Look, on all of the television channels there are shows and the people are being intentionally encouraged to immorality. There is not a single serious program on television devoted to discussions of the public-political process with the educational quality of increasing legal knowledge. On all of them they show programs on marriage, divorce, and people like this violating morality. The USA already understands that there is nothing more beautiful than democracy - But even the regime’s chief ideologue, Ramiz Mehdiyev, criticized television… - The column I wrote on this issue has come out. The same writing was put on my Facebook page. The headline was like: “I don’t understand”. I truly don’t understand who Ramiz Mehdiyev is complaining to. After all everything is in his hands. In my opinion, this is nothing other than an attempt to evade responsibility. I am speaking the truth without holding back. And I am announcing that neither as a government supporter nor as a member of the opposition. I have criticisms for both fronts. I want to bring to your attention an issue that I haven’t until now opened to the media. God rest his soul, the wish of the late Elmar Hüseynov and I at the time of “Monitor’s” greatest strength was this: to build a public organization. The purpose of this organization was not to strive for governmental authority, but to stand in opposition to any government. Our goal was only to serve the national interests. Unfortunately we weren’t able to realize our wish. But I am alone in this position. My statements are the position of a citizen. By the way, officials, friends of the government, and wealthy people also express these ideas but in secret. I am just saying this openly. I want them to understand that with these politics and this position they are bringing the country to a precipice. An Arab Spring could emerge in Azerbaijan… - However, representatives of the regime pretend that what is happening in Arab countries is having no influence whatsoever on Azerbaijan and never will. In your opinion, why is the regime so confident in itself? - Əli Həsənov, Siyavuş Novruzov and other exponents of the ruling party saying “What is happening in Arab countries has nothing to do with Azerbaijan, nothing is going to happen here, they are frivolous things” is nothing other than consolation. Actually the people who say this are seriously worried, they are anxious inside. If this were not the case the government’s deputy spokesperson Gülər Əhmədova wouldn’t have tried strenuously to prove to everyone on Azadlıq radio that Libya’s dictator, Qaddafi, is a more democratic and positive person than England’s prime minister, David Cameron. They themselves see that the global field is changing. Keeping its word to the world, the USA already understands that there is nothing more beautiful than democracy. This has launched democratization processes in authoritarian countries. Wasn’t Mubarak supposedly the ally of the USA? Apparently whatever they were telling Mubarak they weren’t doing. They simply saw that without democracy there could be neither stability nor development. So they sacrificed Mubarak. The Azerbaijani ruling party can really only avoid the fate of the Mubarak regime with democratic reforms. There is no other possible way to preserve the regime. My concerns come from this: the tragic events happening in Egypt, Libya, and Syria could be repeated in Azerbaijan. The government needs to understand this. I am not sure that the oligarchs who today say “Here I am, oh Lord” to Ilham Əliyev are going to be by his side during a period of crisis. As the situation worsens it is not just going to be a confrontation between the ruling party and the opposition. In the ruling party itself several forces are going to come to action so that there will be a life-and-death struggle between them. This will destroy Azerbaijan. I am defending the national bourgeoisie - Mr. Ismayilov, what is the status of the isues connected with the Zülfüqarlı brothers? - In discussions connected to me, the idea is being put forward that Aslan Ismayilov never defends poor people. As though I only defend the wealthy. In 2005 while I was representing the Zülfuqarlı brothers the investigators pretended that Aslan Ismayilov was these individuals’ accomplice. As if 30% of the factory that belongs to them were mine. They had even begun criminal proceedings on me because they wanted to arrest me. Even now they write in some places that Aslan Ismayilov is defending the Zülfüqarlı brothers for money. No, it’s absolutely not like that. I have a statement that I’ve placed on my Facebook page. I made the same statement in 2005 on the ANS television station. At that time I said that the destruction of the property-owning class is bringing Azerbaijan to catastrophe. Look, today Azerbaijan’s economy depends on oil. Oil revenues are being kept in the accounts of budgetary organizations. Tomorrow if the oil runs out, Azerbaijan will face an economic catastrophe. There won’t be any money to pay any salaries. Everything that I’ve said concerning the issues connected with the Zülfüqarlı brothers – these individuals are decent representatives of the national bourgeoisie and these steps against them are actually ruining the country’s economy. I bristle at precisely this issue connected with them. These people are able to work.  Wherever they have put their hands they have been first. They made “Poladtökmə,” Elektroştamp,” “Xəzərboru” first. When I was defending them I had no information about “Xəzərboru.” By the way, there is no factory like it anyway in the former Soviet countries.  The pipes that are produced in this factory we buy for the price of gold from Europe. So I’m actually defending the national bourgeoisie. Moreover these people are decent people. They are not like others in their thinking, “what sort of indecency would you say on the backs of thousands”. But in this regime there is one group of people who have one desire: no one else should have any money. The ruling principle of Azerbaijan is this: people who have money are the enemy of the government. Today the 3-5 oligarchs in the government want to accumulate all money in one hand. But if this money stays in their hands then I am not Aslan Ismayılov. The opposition now needs to unite in one organization - Are you sure that these people will lose the millions that they have amassed? - I’m sure. These people have one option: to leave their positions. I should remark that Putin’s friend Ilham Rəhimov recently said in an interview that in Russia there is not a single oligarch with a position. I would say however, that in Azerbaijan there isn’t a single oligarch without a position. By the way, I have a proposal in this direction. I think that it must be brought together urgently at the latest before the 2012 extraordinary parliamentary elections. Ilham Əliyev must guarantee free and fair elections. The presidential elections in 2013 are going to be very painful elections. Either from the inside or from the outside they are going to stir up the interval in the country. Today Azerbaijan is already facing a choice. Up until today the regime has been protecting itself by pursuing a politics of conjunctural balance. But this type of politics is already not working. Because Turkey has been turned into a center of power on one side, the USA’s politics have changed, Putin is coming to power in Russia and Israel is being isolated from its essential allies in the world. Already it’s being demanded that positions be expressed openly: whose side are you on?! Because of this there must be a legitimate parliament so that in the Azerbaijani presidential elections it results in the creating of a front for the opposition. - Do you think that Ilham Əliyev will go ahead with reforms? - Today I can’t say anything decisive about this. But when I met him and spoke with him in 2005 I believed him. Because of what I believed I have sincerely defended him until 2010. Because of this I’ve come to your critique. Now I’m not sure whether he wants or doesn’t want reform. If he wants it, now is a good opportunity. The opposition must also unite in one organization. I don’t mean the “opposition” parties that are created by the regime, those that have sat in parliament. They aren’t the opposition. Basically those that I recognize are the AXCP, Müsavat and KXCP. These parties must unite in one organization.